Het is super-de-luxe dat we hier in Belém niet zelf een wagen moeten besturen. Dat doen de mensen van UGT-Handel voor ons; die hebben zich namelijk over onze delegatie ontfermd. Ze hebben een programma samengesteld voor de eerste dagen en ze begeleiden ons ook heel de tijd. We hoeven daardoor niet zelf uit te zoeken hoe we van punt a naar punt b geraken en we moeten ons niet als chauffeur in het hectische verkeer te begeven. Meerijden – in auto, bus of taxi - is trouwens al spannend genoeg.
De UGT-collega’s hebben ons een eerste uitleg gegeven over de organisatie van de vakbond in Brazilië. Het punt van gelijkenis met België is dat de werknemers volgens hun professionele bezigheden zijn aangesloten bij een vakcentrale. De UGT heeft bv. een centrale metaal, een centrale van de handelaars, openbare diensten, … Zo zijn er 66 centrales. De lokale organisaties zijn aangesloten bij een van de landelijke organisaties. Zo zijn er momenteel 8 waarvan UGT, Uniao General dos Trabahaldores, de 3e grootste is. De UGT is recent ontstaan uit een samengaan van drie bestaande organisaties, waaronder de CAT die vroeger was aangesloten bij het Wereldverbond van de Arbeid. Anders dan in België is het mogelijk om op lokaal vlak een UGT-afdeling te zijn, maar op landelijk vlak aan te sluiten bij een andere organisatie. Er bestaat ook een wetgeving die stelt dat in een bepaalde regio geen twee vakbonden in dezelfde sector actief kunnen zijn. In Belém is er van de concurrerende vakbonden dus geen afdeling Handel, want er is al de UGT-Handel.
De Braziliaanse vakbonden halen hun inkomsten enerzijds uit een overheidsbijdrage. De overheid betaalt voor elke werknemer (in het formele circuit) een bepaald bedrag per jaar. Dat geld wordt via een ingewikkelde sleutel verdeeld tussen de vakbonden. Daarnaast betalen de leden aan de vakbond van hun keuze ook rechtstreeks een bijdrage.
To do
Brazilië is een immens land en de uitdagingen zijn van dezelfde ordegrootte. Alleen al de afstanden zijn een uitdaging.
Een probleem dat voor de vakbond in Brazilië in elk geval hoog op de agenda staat is het doen respecteren van de syndicale en vakbondsrechten. In het bijzonder in de deelstaat Para – waar Belém ligt – schijnt dit problemen te stellen. We zitten hier niet zo ver van Colombia en volgens de UGT-mensen is de situatie op mensenrechtenvlak ook vergelijkbaar.
Ander aandachtspunt is de vakbondswerking in de informele sector. Van de 70 miljoen werknemers in Brazilië zou zo’n 30 miljoen daarin werken. Tot nu toe is er geen vakbondswerking voor hen, UGT heeft ook niet iets als een centrale voor informeel werk, maar er is wel een discussie aan de gang binnen de organisatie over hoe dat in de toekomst wel zou kunnen.
De vakbondsmensen van Para zijn ook erg blij dat het Wereld Sociaal Forum in Belém doorgaat. Daardoor komen een aantal punten die voor de regio heel belangrijk zijn - zoals de exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen in het Amazonewoud - vanzelf bovenaan de agenda. Ook de strijd die de inheemse volkeren voeren voor hun bestaan staat aan de agenda op het WSF.
De UGT-collega’s hebben ons een eerste uitleg gegeven over de organisatie van de vakbond in Brazilië. Het punt van gelijkenis met België is dat de werknemers volgens hun professionele bezigheden zijn aangesloten bij een vakcentrale. De UGT heeft bv. een centrale metaal, een centrale van de handelaars, openbare diensten, … Zo zijn er 66 centrales. De lokale organisaties zijn aangesloten bij een van de landelijke organisaties. Zo zijn er momenteel 8 waarvan UGT, Uniao General dos Trabahaldores, de 3e grootste is. De UGT is recent ontstaan uit een samengaan van drie bestaande organisaties, waaronder de CAT die vroeger was aangesloten bij het Wereldverbond van de Arbeid. Anders dan in België is het mogelijk om op lokaal vlak een UGT-afdeling te zijn, maar op landelijk vlak aan te sluiten bij een andere organisatie. Er bestaat ook een wetgeving die stelt dat in een bepaalde regio geen twee vakbonden in dezelfde sector actief kunnen zijn. In Belém is er van de concurrerende vakbonden dus geen afdeling Handel, want er is al de UGT-Handel.
De Braziliaanse vakbonden halen hun inkomsten enerzijds uit een overheidsbijdrage. De overheid betaalt voor elke werknemer (in het formele circuit) een bepaald bedrag per jaar. Dat geld wordt via een ingewikkelde sleutel verdeeld tussen de vakbonden. Daarnaast betalen de leden aan de vakbond van hun keuze ook rechtstreeks een bijdrage.
To do
Brazilië is een immens land en de uitdagingen zijn van dezelfde ordegrootte. Alleen al de afstanden zijn een uitdaging.
Een probleem dat voor de vakbond in Brazilië in elk geval hoog op de agenda staat is het doen respecteren van de syndicale en vakbondsrechten. In het bijzonder in de deelstaat Para – waar Belém ligt – schijnt dit problemen te stellen. We zitten hier niet zo ver van Colombia en volgens de UGT-mensen is de situatie op mensenrechtenvlak ook vergelijkbaar.
Ander aandachtspunt is de vakbondswerking in de informele sector. Van de 70 miljoen werknemers in Brazilië zou zo’n 30 miljoen daarin werken. Tot nu toe is er geen vakbondswerking voor hen, UGT heeft ook niet iets als een centrale voor informeel werk, maar er is wel een discussie aan de gang binnen de organisatie over hoe dat in de toekomst wel zou kunnen.
De vakbondsmensen van Para zijn ook erg blij dat het Wereld Sociaal Forum in Belém doorgaat. Daardoor komen een aantal punten die voor de regio heel belangrijk zijn - zoals de exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen in het Amazonewoud - vanzelf bovenaan de agenda. Ook de strijd die de inheemse volkeren voeren voor hun bestaan staat aan de agenda op het WSF.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten